استاندارد ملي 2-15452

سال تصويب:1397

رشته: کميته ملي استاندارد فناوري ارتباطات

موضوع: سازگاري الكترومغناطيسي و موضوعات طيف راديويي (ERM)-خدمات سيار زميني- تجهيزات راديويي با اتصال دهنده RF داخلي يا خارجي عمدتا براي گفتار قياسي-قسمت 2: استانداردهاي EN هماهنگ­ شده براي پوشش اامات اساسي ماده 3.2 از دستور العمل R&TTE

مقدمه

 اين استاندارد قسمتي از مجموعه استانداردهايي است که در يک ساختار پودماني مناسب براي پوشش کليه تجهيزات پايانه مخابراتي و راديويي تحت دستورالعمل 2R&TTE  طراحي شده است.

هر استاندارد پودماني از ساختار است. ساختار پودماني در شکل 1 نشان داده شده است.

اين استاندارد يک قسمت از مجموعه استانداردهاي ملي ايران شماره 15452است.

هدف و دامنه کاربرد

هدف از تدوين اين استاندارد، تعيين اامات فني براي فرستنده و گيرنده هاي راديويي است که در ايستگاه هاي خدمات راديويي سيار خصوصي(PMR) استفاده مي‌شوند. اين استاندارد براي استفاده در خدمات سيار زميني کاربرد دارد که در بسامدهاي راديويي(RF) بين 30MHZ و 1GHz با جداسازي هاي کانال 12/5KHz ،20KHz و 25KHz  کار مي‌کنند. اين جداسازي ها عمدتاً براي گفتار قياسي (آنالوگ )مد نظر ميباشد.

 اين تجهيزات شامل يک فرستنده و مدوله ساز وابسته به آن و يا يک گيرنده و وامدوله  ساز وابسته به آن مي باشد.انواع تجهيزات تحت پوشش اين استاندارد به شرح زير هستند:

 -ايستگاه پايه (تجهيزات با يک اتصال دهنده آنتن، براي استفاده در مکان ثابت در نظر گرفته مي شود).

-ايستگاه سيار( تجهيزات و يک اتصال دهنده آنتن، که معمولا در وسايل نقليه يا به عنوان تجهيزات قابل حمل و نقل استفاده مي شود) و

– آن دسته از ايستگاه هاي قابل حمل دستي که :

الف – مجهز به يک اتصال دهنده آنتن هستند، يا

ب – فاقد اتصال دهنده آنتن خارجي هستند، اما مجهز به يک اتصال دهنده بسامد راديويي(RF)50 داخلي موقتي يا دائمي هستند که امکان دسترسي به خروجي فرستنده و ورودي گيرنده را فراهم مي کند.

تجهيزات قابل حمل دستي بدون اتصال دهنده بسامد راديويي داخلي يا خارجي و بدون امکان برخورداري از يک اتصال دهنده50RF داخلي موقت تحت پوشش اين استاندارد نمي باشد.